1978 yılında rehber öğretmenimiz Ramadan Gökten; “kendimize örnek alacağımız şahıslarda şu vasıflara bakılmalıdır.”diyordu. Bunlar ; 1. Yaşayışı, 2. Çevresi ( arkadaş,aile), 3.Geçmişi, 4. Onu destekleyen basın 5. İcraatı , 6. Yetiştirdiği nesil, 7. Yazılı veya ortaya koyduğu eserleri.” O günden bugüne epey zaman geçti. O notlarımı ben tekrar okudum. O günleri yaşayanlar çevrelerine bakarlarsa“büyük bir fark olduğunu” görürler.
Katılırsınız veya katılmazsınız şahsen ben hayatın her alanında büyük bir yozlaşma olduğuna inanıyorum. Ya da ben çağa ve zamana ayak uyduramıyorum. O yıllarda yaşanılan siyasi boyuttaki hadiseler bu yazının konusu değildir. O günlerde hayatın her alanında bir derinlik söz konusu idi. Yaz aylarında geldiğimiz köylerimizde bile aynı güzellik yaşanıyordu. Biz “samalık hayadı” denilen yerde toplanır, ağabeylerimizin konuşmalarını büyük bir hayranlıkla dinler, onlar gibi olmayı hayal ederdik.
1969 yılında okuduğumuz köydeki ilkokula iki gazete girer ve öğretmenlerimiz sayesinde hem de bu gazeteleri sınıfta yarışırcasına okurduk.
Şu anda Kumru Atatürk İlköğretim Okulu Müdürü Cevat Köstek ve Fatsa -Ilıca Belediye Başkanı Mustafa Aydın, saygıdeğer öğretmenlerimden sadece ikisi. (Bu vesile ile tüm öğretmenlerime sevgilerimi gönderiyor, ellerinden öpüyorum.) Yolun, elektriğin ve hatta telefonun olmadığı 1969 yılında iki gazetenin okunduğu okulun bulunduğu benim köyümde, bugün kaç günlük gazete okunuyor acaba? Emin olun araştırmaya değer bir durum.
Bugün değişim veya gelişim en sık kullanılan kavramlar. Benim gibiler buna ayak uyduramıyor, bu apayrı bir konu. Dün bir şeye talip olanlar, fikirlerini ve projelerini ortaya koyuyorlardı. Dün söz söyleyenler, kaynağından yerini gösteriyor, dosyalar dolusu belgelerle fikirlerini projelerini sunuyorlardı. Bugün ise artık böyle bir şeye ihtiyaç yok. Kamera, mikrofon az da makyaj, star olmak için yeterli. Mesela ben oyumu Firdevs’e verdim. Neden mi? Evdeki ufaklıkların yüzünden. Bizim oğlan Firdevs dedi, başka bir şey demedi. Son günlerde “star” yarışmaları tüm kanallarda en çok izlenen programların başında geliyor. Annem genelde oy vermek için garibanları tercih ediyor. Oysa gariban “hiçbir işe yaramayan” demek. Bizim oğlan “kime büyük anne?” diyerek onunda gönlünü alıp kendi istediği stara, çaktırmadan oy kullanıyor. Güya annem cep’ten anlamıyor ya!
Bizlerin sitesi “kumru.org”ta Değerli dostum Ekrem Saygı’nın “TERS ORANTI” başlığı ile bir yazısı var. Televizyon kanallarını her türlü hayatın var olduğu odalara benzetmiş. Ne olsa da bir de gazete odalarına giriverse. Mesela, ben bir gazetede “Bayhan”ın hayatını okuyunca hüngür hüngür ağladım. Hele de bazılarımızın kaynak gösterdiği gazetelerde o çırılçıplak hatunları görünce bir Allah’ın kulu yoktur ki yüreği sızlamasın. Öyle ya. Fakirliğin bu boyutu hem de bu zamanda!..
Bizim yaşıtlarımıza; akıl, beden ve ruh dengesini koruyan şahsiyetler örnek olarak gösteriliyordu. Kıvırcık Ali’nin kıvırcık saçları, Ahmet Ağa’nın kağnı arabası, Hasan’ın anne ve babası insanları ilgilendirmiyordu. Bugün ise bizim oğlan Fadime’nin eteğine, kızımız Tolga’nın boyuna oy veriyor. Kolay yoldan oy alındığını görenler star olmak için uzun kuyruklar oluşturuyorlar. Sadece İzmir’de 4500 kişi kuyrukta imiş…
İtiraf etmeliyim ki, değişmek ya da gelişmek gerekir. Akıl, beden ve ruh birlikteliği karışık bir konu. Bilgi birikimi ve proje zor iş. Her ne olursa olsun benim oyum bu kez bizim oğlandan yana. O, kimi favori gösterirse oyumu da ona vereceğim. Hatun ise “benim favorim sensin.” Diyor. Yarışmalara katılmasam da hoşuma gitmiyor değil. Annem türkü söyleyenleri beğenirken, kızımız sesle pek ilgilenmiyor. Firdevs gerçekten güzel kız. En azından göze hoş geliyor. Pek ben anlamasam da bizim oğlan öyle söylüyor. Bayhan’ın hakkını yememek gerekir. Emin olun altın gibi bir kalbi var. Nerden mi biliyorum? Gazeteler öyle yazıyor. En azından baygın baygın bakışı ve söyleyişi içimi bir hoş ediyor. Sonuç olarak sizi bilmem ama ben oyumu Firdevs’ten yana kulanacağım.
İyi seyirler ve iyi oylamalar efendim!
BEKİR AKKAYA
Kumru.04.04.2004
BEKİR AKKAYA
Yayın Tarihi : 8 Mart 2004 Pazartesi
Katılırsınız veya katılmazsınız şahsen ben hayatın her alanında büyük bir yozlaşma olduğuna inanıyorum. Ya da ben çağa ve zamana ayak uyduramıyorum. O yıllarda yaşanılan siyasi boyuttaki hadiseler bu yazının konusu değildir. O günlerde hayatın her alanında bir derinlik söz konusu idi. Yaz aylarında geldiğimiz köylerimizde bile aynı güzellik yaşanıyordu. Biz “samalık hayadı” denilen yerde toplanır, ağabeylerimizin konuşmalarını büyük bir hayranlıkla dinler, onlar gibi olmayı hayal ederdik.
1969 yılında okuduğumuz köydeki ilkokula iki gazete girer ve öğretmenlerimiz sayesinde hem de bu gazeteleri sınıfta yarışırcasına okurduk.
Şu anda Kumru Atatürk İlköğretim Okulu Müdürü Cevat Köstek ve Fatsa -Ilıca Belediye Başkanı Mustafa Aydın, saygıdeğer öğretmenlerimden sadece ikisi. (Bu vesile ile tüm öğretmenlerime sevgilerimi gönderiyor, ellerinden öpüyorum.) Yolun, elektriğin ve hatta telefonun olmadığı 1969 yılında iki gazetenin okunduğu okulun bulunduğu benim köyümde, bugün kaç günlük gazete okunuyor acaba? Emin olun araştırmaya değer bir durum.
Bugün değişim veya gelişim en sık kullanılan kavramlar. Benim gibiler buna ayak uyduramıyor, bu apayrı bir konu. Dün bir şeye talip olanlar, fikirlerini ve projelerini ortaya koyuyorlardı. Dün söz söyleyenler, kaynağından yerini gösteriyor, dosyalar dolusu belgelerle fikirlerini projelerini sunuyorlardı. Bugün ise artık böyle bir şeye ihtiyaç yok. Kamera, mikrofon az da makyaj, star olmak için yeterli. Mesela ben oyumu Firdevs’e verdim. Neden mi? Evdeki ufaklıkların yüzünden. Bizim oğlan Firdevs dedi, başka bir şey demedi. Son günlerde “star” yarışmaları tüm kanallarda en çok izlenen programların başında geliyor. Annem genelde oy vermek için garibanları tercih ediyor. Oysa gariban “hiçbir işe yaramayan” demek. Bizim oğlan “kime büyük anne?” diyerek onunda gönlünü alıp kendi istediği stara, çaktırmadan oy kullanıyor. Güya annem cep’ten anlamıyor ya!
Bizlerin sitesi “kumru.org”ta Değerli dostum Ekrem Saygı’nın “TERS ORANTI” başlığı ile bir yazısı var. Televizyon kanallarını her türlü hayatın var olduğu odalara benzetmiş. Ne olsa da bir de gazete odalarına giriverse. Mesela, ben bir gazetede “Bayhan”ın hayatını okuyunca hüngür hüngür ağladım. Hele de bazılarımızın kaynak gösterdiği gazetelerde o çırılçıplak hatunları görünce bir Allah’ın kulu yoktur ki yüreği sızlamasın. Öyle ya. Fakirliğin bu boyutu hem de bu zamanda!..
Bizim yaşıtlarımıza; akıl, beden ve ruh dengesini koruyan şahsiyetler örnek olarak gösteriliyordu. Kıvırcık Ali’nin kıvırcık saçları, Ahmet Ağa’nın kağnı arabası, Hasan’ın anne ve babası insanları ilgilendirmiyordu. Bugün ise bizim oğlan Fadime’nin eteğine, kızımız Tolga’nın boyuna oy veriyor. Kolay yoldan oy alındığını görenler star olmak için uzun kuyruklar oluşturuyorlar. Sadece İzmir’de 4500 kişi kuyrukta imiş…
İtiraf etmeliyim ki, değişmek ya da gelişmek gerekir. Akıl, beden ve ruh birlikteliği karışık bir konu. Bilgi birikimi ve proje zor iş. Her ne olursa olsun benim oyum bu kez bizim oğlandan yana. O, kimi favori gösterirse oyumu da ona vereceğim. Hatun ise “benim favorim sensin.” Diyor. Yarışmalara katılmasam da hoşuma gitmiyor değil. Annem türkü söyleyenleri beğenirken, kızımız sesle pek ilgilenmiyor. Firdevs gerçekten güzel kız. En azından göze hoş geliyor. Pek ben anlamasam da bizim oğlan öyle söylüyor. Bayhan’ın hakkını yememek gerekir. Emin olun altın gibi bir kalbi var. Nerden mi biliyorum? Gazeteler öyle yazıyor. En azından baygın baygın bakışı ve söyleyişi içimi bir hoş ediyor. Sonuç olarak sizi bilmem ama ben oyumu Firdevs’ten yana kulanacağım.
İyi seyirler ve iyi oylamalar efendim!
BEKİR AKKAYA
Kumru.04.04.2004
BEKİR AKKAYA
Yayın Tarihi : 8 Mart 2004 Pazartesi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Sayfamızda yazmak ve paylaşmak isteyeler
kumruhaber@gmail.com bildirebilir...