39 Yıl Sonra Hatıra Defterimi Yayınlıyorum/ İmam Hatipliyim-3 /Bekir AKKAYA

Korona Virüsü nedeniyle ülke çapında “EVDE KAL” talimatına uygun olarak günlük yaşantımı evimde geçirmeye gayret gösteriyorum. Zaten iki yıl önce emekli olmuştum. Emekli olana kadar emekliliğin ne kadar kıymetli bir şey olduğunu anlamamışım. Gerçekten yapılacak çok şeyler, gezilecek çok yerler, okunacak çok kitaplar ve izlenecek çok filimler var. Zamanın nasıl geçtiğini bile anlamak güç oluyor.

Sağlığınız ve sıhhatiniz yerinde ise hakikaten emeklilik çok güzel insan için. Hele de geçmiş yıllarda hatıralarınız ve anlatmak istedikleriniz veya aldığınız notlar var ise işte o zaman şu internet çağında paylaşılacak dünya kadar bilgi, belge ve doküman oluyor.

Gün gün aldığım o kadar not ve 70’li yıllardan bu yana çektiğim o kadar fotoğraf var ki günlerce karıştırsanız dibini bulamıyorsunuz. İşin en kötü yönü ise bu hevesler belirli yaştan sonra kendiliğinden azalıyor. Meseleler,

mesele olmaktan çıkıyor. Hatta birçok şey anlamını yetiriyor. Emekli olunca insan en çok “Neden zamanında bu işi yapmadım?” sorusu ile karşı karşıya geliyor. Tesellimiz Müslüman oluşumuz ki, bu bizlerde hiçbir zaman heyecandan azaltmıyor. İbadetler, dualar, sohbetle ve en önemlisi Allah için ne yapabilirim? Sorusu ki bu heyecanımızı ve azmimizi kat kat artırıyor.

Daha önceden dediğim gibi İmam Hatip Lisesi yıllarımda aldığım notları internete taşımaya karar vermiştim. Ordu İmam Hatip Lisesi son sınıfta tuttuğum Hatıra Defterime yazılanlar buna dahil değildi. Defterin ilk sayfasını yayınlayınca İstanbul/Sultanbeyli Merkez Camii İmam Hatibi İbrahim Paycı Hoca’mın “Defterde yazılanları da yayınlamamı istemesi” beni memnun etti. Ben de Hatıra Defteri’mde bana yönelik yazıları sıra ile yayınlamaya karar verdim.

Bu noktada sizlerden bir ricam olsun. Yazı ve fotoğraflarını yayınladığım arkadaşlarla ilgili bugüne dair bilgi ve belge bana ulaştırırsanız sevinirim. Bana yazan arkadaşlarımdan bazıları vefat ettiler. Vefat edenlere Allah’tan rahmet, hayatta olanlara uzun ömürler diliyorum.

İşte Ordu İmam Hatip Lisesi Son Sınıfta Tuttuğum Hatıra Defteri’nin İkinci Sayfası.

Kardeşim Turan Demir 1981 yılında bir İmam Hatipli olarak bana yazdıkları. Kendisine Selamlarımı İletiyorum. Bekir AKKAYA/15.04.2020 /KUMRU

Duran Demir Kardeşimden Bekir AKKAYA’ya….

Turan Demir-1981
          Ordu İmam Hatip Lisesi

Kardeşim Bekir;

           Kıymetli hayat defterinden bana ilk sahifeye yazma imkânı verdiğin için teşekkür ederim.

           Kardeşim, İnsan bir ışık misalidir. Gençlikte aydınlatır, ihtiyarlıkta söner. Bizim de İslam camiası olarak ışığımız sönünceye kadar açığımızı kapatmamız gerekir.

        ….Her çiçeğin solduğu , her gecenin gündüzü olduğu gibi; İslam kalesi olan okulumuzdaki samimi beraberliğimiz de elbet bir gün son bulacaktır. Bunun ne önemi var ki? Her yerde ve her zaman kalplerimiz ve davamız bir olduktan sonra.

          Bekir, dava uğrunda, hayatın virajlı ve dikenli yollarında karşılaşacağın bin bir zorluk ve mücadelelerinde başarılı olmanı temenni ederim.

                24.02.1981

                Turan DEMİR

                Ordu İmam Hatip Lisesi/ORDU

                Eski Kızılca Kese Köyü /ÜNYE

                İMZA

****** ©© Bekir Akkaya Blogspot Copyright 1999 ©©****** ---------------------- - Tüm metin, resim ve içeriğin hakları https://bekirakkaya.blogspot.com.tr/ (BEKİR AKKAYA)'ya aittir. 5846 Sayılı Kanuna rağmen çalınan her türlü içeriğin hukuki ve cezai sorumluluğu çalanın kendilerine aittir.-