Geçende üç arkadaş oturduk bir tartışma programını seyrediyoruz. Konu DEMOKRASİ. Bir tarafta Türkiye’nin çeşitli üniversitelerinden öğrenciler, özellikle çeşitli fikri gruplardan seçilmiş, öbür tarafta ise bazı konumları gereği Türkiye’de önde gözüken bir gruptan emekli bir kamu görevlisi ,bir diğer tarafta ise bir gazeteci .tartışma dedik ama bunun tartışma olup olmadığı konusunda insanın içine kuşkuda düşmüyor değil. Kendini demokrasinin sahibi ilan eden grup sözcüsü devamlı gazeteciyi sıkıştırmaya kelimenin argosuyla bozum etmeye çalışıyor. Gazeteci akıllı kamu oyu karşısında olduğunun farkında ve bu disiplinle hareketlerini en üst düzeyde kontrol ediyor. Zaman zaman kızıyor ama ne söyledikleri karşısındakilere mesaj olarak geçiyor nede bu durumdan kurtulmak için kalkıp gidiyor.
Bizde, yazarda bunalmış bir halde devam ediyoruz. Fakat gözümüze bir şeyler devamlı batıyor Türkiye’nin farklı üniversitelerinden öğrenciler olmasına ve de farklı siyasal gruplarda olmalarına rağmen pek farklı bir söylem tarzı tutturamamaları . birbirimizin yüzüne bakıp ,yakınıp tüh , vah dememize neden oldu .kocaman, kocaman üniversitelerde bu gençlerimize ne yapmışlar böyle sanki her şey bir slogan olmuş .gazete kupürü tarzı konuşmalar, slogan varı cümleler medyayı bilgi kaynağı kabul eden ,araştırmacı olmayan hazırcı ve kolaycı insanların sıradan eklektik mantıkları ve bilgileri.ve bunları savunurken bile hiç acabaydı akıllarına bile getirmeyen bir aymazlık. Polemik yapma adı altında terbiyeyi aşağı çeken yoka kadar indiren tavırlar.
Bizim okullarımızda bunlar nasıl yetiştiriliyor da şu güzelim çocuklarımız bu haldedirler .birbirimize bakıp utanıyoruz.biz okullarımızda şu yada bu siyasal görüşün taraftarını mı yoksa bilim alanında gelişmeleri alan bunlarla toplumu arasında bağ kurup toplumunun gelişmesi için çalışacak, kafası bilimsel yöntemlere göre çalışan kültürünü varsayımlardan değil ,şu yada bu ideolojiden değil araştırmalardan ve tüm insanların bilim alanındaki gelişmelerinden almaya yönelik çaba içinde olan bu yöntemlerle donatılmış insanlar mı yetiştirmemiz gerekiyor.ne yapmışız böyle .
ben olsaydım o yazarın ve de kamudan emekli şahısların tecrübelerinden azami yararlanmaya çalışırdım. Âmâ nerde bizim gençler hırpalamaya çalışıyorlar. Yararın yerini tarafgirlik almış. Aklın yerini saplanma ,muhakemenin yerini fanatizm almış ağızlarda sloganlar beyinlerde trajik kastlar ve demokrasiyi tartışıyorlar. Beyler Allah sonumuzu hayır eylesin. Demokrasi önce özgür ve de bunun farkında bireyler ister.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Sayfamızda yazmak ve paylaşmak isteyeler
kumruhaber@gmail.com bildirebilir...