İnsanların sınırlı yada kısıtlı algılama gücü nedeni ile çoklarımız bunu görmezler.Yaşarlar ama hissettirmezler.Bazı nedenlerle rekabet edercesine yalanı yaşar dururuz.Her türlü kaynakların bol olduğu bir memlekette,kaynakların kıt olduğunu düşünürüz.Böyle olunca birbirimizi desteklemek için beceriksizliğimizi şu ifadelerle ortaya çıkardığımızı asla bilemeyiz.Falanca KAPAR,SAKLAR ve Biriktirir. Niye?Çünkü:Korku içindeyizdir.Evet,bir başkası kazanırsa,bizim kayıp etmek zorunda olduğumuzu sanıyoruz.Halbuki dünyada herkese yetecek kadar bolluk ve bereketler vardır.Bu mevcut imkanları ve nimetleri kişi yada kuruluşlar iyi değerlendirmezler.Yada kanaat etmezler.Kanaat etseler mal ve nimetleri artacaktır.Düşünceleri şudur.Bir başkasına yardım edersek bir şeyleri kayıp edeceğimizi düşünürüz.Hep korku ile yatar,korku ile kalkarız.oysa başkalarına ne kadar çok yardım edersek,bizim hayatımıza da bir o kadar çok bereketler gelecektir.Bunları bazen fark ederiz bazen de göremeyiz.