Aslında bir nimettir dünyaya gelmek. Dünya denilen yerde
insan için neler yoktur ki? Bitirilemez
ve tüketilemez kadar büyük bir nimetin içerisinde ne hikmetse debelenip
gideriz. Ömürlerimiz kendilerimizin ürettikleri sıkıntı ve belalarla heba olup
gider. Yaptığımız sorumsuz davranışların sıkıntısı gelir bizi bulur. Her bir
sıkıntı anında “bi kurtulursam daha da böyle davranmam” sözlerini tekrarlasak
ta, rahata erdiğimizde bundan da büyük olumsuz davranışların içerisine hem de
öncesinden çok fazla olarak tekrar tekrar dalarız.
Kâinatta insanın
dışında tüm varlıklar bir nizam ve intizam içerisinde hareket eder. Hayvanlar, bitkiler,
güneş ve ay proğlanmış olarak
hayatlarını sürdürür. Ancak insan illa da yaratıldığı sistemin dışına çıkar.
Onun içindir ki devletler kurulur ve hatta sistem dışına çıkmaması içindir tüm
kanun ve kurallar. İnsan, insanı
cezalandırır ve hapishaneler dolup taşar.
Ama ne hikmetse kimse
