DAMLA DEĞİL OKYANUS OL /İSMET KAYMAK

İnsanlığı Mevlana hazretleri “damladan vazgeç Okyanus ol”sözleri ile adeta büyülemiştir.Her birimizin birer damla olduğunu,fakat o vaziyette kalmadan ilerlememizi tavsiye etmiştir.İnsan bir damladan oluşmuştur.Bir damla ile Ana rahmine düşen insan tırmanışa geçmiştir.Sürekli değişimlerle o karanlık dünyada,el ayak ,göz gibi güzel nimetlerde verilmiştir.Bu alemde faydalı olsun diye.İnsanoğlu sürekli, değişimlerle sayılı günler bitince,yaşadığımız dünyaya gelmiştir..Her gelişin bir gidişe de sonunda olacaktır.Bu gelişler muhteşem bir geliş değil midir?.Bunun adına sesli geliş deriz.Bundan sonra hayat başlar.Bebeklik,çocukluk,erginlik,gençlik,orta yaş ve yaşlılık olmak üzere bölümler halinde Okyanusa doğru yol alırız.Bebeklik,çocukluk ve yaşlılık birbirine benzer.Verirlerse yersiniz.Vermezlerse bağırırsınız.Ama gençlik ve orta yaş öylemi?Maceralı dönem.Geliniz bu maceralı dönemde başımıza neler geliyor,birbirimize neler yapıyor birlikte görelim.Yolculuk esnasında çok şeylerle karşılaşan insanlar bakınız neler yapmışlardır.Doğarız.Kademe kademe büyürüz.

ŞİMDİLERDE MUTLUMU/ABDULLAH SAYGI

Şimdilerde şairin tabiri ile Yolun yarısına gelmiş bir nesil olduk.Çocukluğunu yada ergenliğini Özal öncesi yaşamış kişiler oluverdik.
30,40 yaş arasındaki toplumumuzun tüm bireyleri onca olumsuzluğa yokluğa ve karmaşalığa rağmen geçmişte kalan o yıllara,günlere müthiş bir özlem , her bireyin ruhunda yatmaktadır.

Bende böyle…..

O dönemin gençliğine çoçukluğuna veya o yılların masumiyeti saflığımıdır bilinmez 78,79,80 güzel yurdum kaosun içinde her yerde , yol , cadde sokaklarda silahlar patlamakta kaza kursununa gitmemek için insanlar iç içe yerlerde yatmakta her yer karışık.
Evlerde olur olmaz aramalar baskınlar.Yolda yürüken birileri durdurup kimlik sormakta hafta sonları evinin duvarına yazılmış sokağına asılmış afişleri indirilmekte yazılar boyanmakta.
Şimdillerde bu karamsar ortamlar yok ama o

HANGİ YANLIŞTAN YANA OLALIM? / ABDULLAH ÖZBEK

Bir zamanlar iki tarih hocamız vardı… Birisi, “Osmanlı padişahlarının bir ikisi hariç, hepsi delidir.” derdi… Öbürü de, tam tersini söylerdi…
Biz tabi, ne yapacağımızı şaşırırdık. Kim deli, kim veli?
Hadi, teker teker geldiklerinde, iş kolay. Ya ikisi birden gelirse? Bu sefer, delilerle veliler birbirine karışacak… Seç, seçebilirsen… Bir de işin, iki yüzlülük yanı var tabiî ki… İşte, dananın kuyruğunun koptuğu yer!..
Bu tip kaprisli öğretmenlerin öğrencisi olmak, gerçekten çok zordur. Aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık…
Ama daha sonra, hayatın pek çok kesiminde, bu çelişkilerin yaşandığına şahit olduk. En başta da siyaset ve medya alanında… Üstelik tam bir kara mizah örneği sergilenerek… Birisinin “ak” dediğine, bir diğeri, hiç düşünmeden “kara” diyebiliyor… Bunu sorgulayınca da,