Dostumuz dediğimiz insana veya insanlara ne kadar yakınız ya da ne kadar uzak? Kaç günde bir dertleşip hatırını soruyor veya hatırımız soruluyor? Acı söyleyebiliyor muyuz? Söyleyince bize dönüşü nasıl olmakta? Dost dostu incitebilir mi? İncitmenin ölçüsü ne kadar? Dostun mu, düşmanın mı yaptığı daha çok yaralar insanı?
Sevmediklerimize neden tavır koymayız ki? Neden hiçbir şey yokmuş gibi davranır insan? Acaba yüce yaratıcı bu özelliğimizden dolayı mı yüzümüzü iki tane yarattı? İki yüzlülüğü çabuk yapma becerisine adapte olalım diye mi? Niye birbirimizi sırtından bıçaklarız da sonra
Sevmediklerimize neden tavır koymayız ki? Neden hiçbir şey yokmuş gibi davranır insan? Acaba yüce yaratıcı bu özelliğimizden dolayı mı yüzümüzü iki tane yarattı? İki yüzlülüğü çabuk yapma becerisine adapte olalım diye mi? Niye birbirimizi sırtından bıçaklarız da sonra
Geçen hafta sizlerle Paulo Coelho’nun “Simyacı”adındaki kitabın önemli cümlelerini paylaşmaya çalışmıştım. Şimdilerde ise “Bilinmeyen Bir Bilgi” adında Mehmet Ali Şadoğlu’nun bir kitabını okumaya çalışıyorum. “Bilinmeyen Bir Bilgi” adındaki 536 sayfalık kitap, bir Hıristiyan olan Paulo Coelho’nun “Simyacı”adındaki kitabın sayfa 86’daki şu cümlenin bir özeti gibi. “Kimse bilinmezden korkmamalı, çünkü herkes istediği ve ihtiyaç duyduğu şeyi ele geçirebilir. Hayat hikâyemizle (korku) dünya tarihinin aynı el tarafından yazılmış olduğunu anladığımız zaman bu korku uçup gider(Sahip olunan şeyleri yetirme veya gelecek korkusu)
