Elin
Amerikalı Phelps’i bir dünya olimpiyatında defalarca dünya rekoru kırıyor,
kazandığı 8 altın madalya ile dünyanın sekizinci harikası unvanını alarak tüm
dünyada efsaneleşiyor ve maddi olarak da dünyada trilyonlar kazanıyor ve hemen
arkasından “Sadece annemi görmek istiyorum. Ayrıca odamı da çok özledim.”
Sözlerini kullanıyor.
Gerçek
başarılar böyle tatmin edici işte. Gerçek başarılarda ve hak edilerek elde
edilenlerde böyle ruh halinin oluşması kaçınılmaz bir sonuç oluşturuyor. Çok az
insanda bu durumu gözlemlemek mümkündür. Oturmuşluk ve kişilik bu işte…
Böyle
şöhretler bizde nasıl bir ruh haline neden olur?
Ya
da bizde ilk cümle nasıl kullanılır?
Bunun
için kâhin olmaya gerek yok.
“Annemi benden uzak tutun. Onu görmek
bile istemiyorum. Ben ülkeme dönünceye kadar oda ve evi yıkarak bahçe duvarları tamamen yenilensin.” Bütün
eylemlerimiz geçmişle bağımızı koparma üzerine kuruludur. Ne köyümüzü beğenir
ne de eşi dostumuzu.
Elin
altın çocuğu “annemi ve odamı özledim.” Sözleri ile dünya rakorları kırmaya devam
ediyor. Bizde de başarılar ya da şöhretler çevremizde kıyıma dönüşüyor.
Üç
kuruşa kavuşunca gördüklerimizi görmüyor, yaşadıklarımıza sünger çekiyoruz.
Michael Phelps’in 9 yaşında anne babası
ayrılmış. Çocuk yaşta “hiperaktivite” rahatsızlığı teşhisi koyulmuş.
Ablalarının ve doktorlarının yönlendirmeleri ile yüzmeye başlamış. Ve bir kişi
kadar değil tam 8 kişi kadar çalışarak bu başarıyı yakalamış ve 8 adamın
yarışması sonucu elde edeceği 8 altın madalyayı ve 8 dünya rekorunu bir
olimpiyata sıvdırmış. Ve hep çalışmış ve hep çalışmış.
Bu
yorucu inanılmaz çalışma temposu sonucu kazandığı madalyalardan sonra “Sadece
annemi görmek istiyorum. Ayrıca odamı da çok özledim.” Cümlelerini kullanıyor.
Gerçek
çalışma sonucu elde edilen başarılarda bu cümle söylenir. Aksi mümkün değil.
Hak
edilmeden elde edilen her ne var ise sonucunda anneyi ve yaşadığı odayı inkâr
vardır. Geçmişi ile yüzleşmemek ve geçmişi unutturmak vardır. Küçümseme vardır
ve yok farz etme vardır.
Bu
düzeye gelebilir miyiz?
Önce
efsanelerimizden kurtulmamız gerekir. Hayali kahramanlıklar ve hayali başarılar
bu sonuca götüremez. Ter dökmeden
madalya almamaya toptan yemin etmek, ter dökmeden madalya dağıtmamaya da özen göstermek.
Başka çıkar yol yok.
Çıkan
sonuçtan her birimizin insani kişilikleri oluşacak, anamıza, bacımıza köyümüze ve kentimize
küçücük odalarımızda sarılmalara neden olacaktır.
Ben
Phelps’i çok sevdim. İçimdeki ses gerçekten onun gibileri alkışlamamı, yalandan
madalyalıları ve emeksiz palavracıları lanetlememi istiyor.
Bilmem
sizler de benim duygularımı yaşadınız mı?
Bekir
AKKAYA/KUMRU TV/KUMRU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Sayfamızda yazmak ve paylaşmak isteyeler
kumruhaber@gmail.com bildirebilir...