Yaşamım boyunca çok ilginç, çok sıra dışı ve çok aykırı dostlarım oldu. Genellemeler içinde sıralama yaptım ve en çok bu tip arkadaşlarımın daha çoğunlukta olduğunu fark ettim.
Ya huyundan ya suyundan işte, benim ve dostlarım gibi olmayanlar da bir çayımızı içtikten sonra, benim ve bizim gibi olmasalar da huyumuzdan bir nebze kapıyorlar. Neticede bir dostluk kapısı aralanıyor.
Dostlar çoğalıyor…
Tabi bizde biniyoruz mağrip atlarına, dört nala Ergenekon, Ortaasya derken varıyoruz Kenan ellerine. Vatanı-milleti kurduktan ve kurtardıktan sonra iktidar olmanın keyfini yaşıyoruz; düşlerimizde…
Bir çay ve bir çubuk kraker her ne kadar bizi halimiz
dışına çıkarsa bile, mağripten gelen birkaç atlı ile tekrar dalıyoruz düşlerimize.
Aslında öylesine derinleme bir hüzün ki yaşananlar; bu tekdüze ve alışılmış yaşamı bırakıp, düşlerimizde kurduğumuz ve aslında hiç olmayan gibi görünen; ancak bana gerçek bir dünya gibi gelen bu durumun, aslında gerçek ve kendim olduğuna karar verdim.
Kendimin, yani benim de, benimle ortak paydaları olan her hangi birinin o paydasından yola çıkarak çok büyütülmesi gereken ve yol alınması bile hayrolan kesitleri olması gerektiği gerçeğini kabullendim.
…
Bu bağlamda artık yaşamı aykırı yaşayan, hayata kuş bakışı bakan, saçlarını rüzgarla tarayan, yarını olmayan ve yarını olmayan düşlere gebe, atlarını mağribe salıp maşruk’ta bekleyen yayalarla yoldaş olacağım.
Kendilerini dünyanın süzgecinden geçirememiş, geçiremeyen; ancak kevgirin üstünde bir tane bile olsa ince unundan kepeği olan adaylar da baş tacımız ve yoldaşımızdır.
Bu küçük, dönem-dönem, bana o kadar iğrenç gelebilecek sebepleriyle de olsa beni bezdiren bu bağnaz, bu bön insanların sahiplenmeye çalıştığı bu şehrin aslında benim-bizim olduğunu; atımı mağrip’e salıp, maşruk’ta beklerken anladım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Sayfamızda yazmak ve paylaşmak isteyeler
kumruhaber@gmail.com bildirebilir...