Bir depremin ardından /Prof. Dr. Abdullah ÖZBEK

Şu gerçek çok iyi bilinmelidir:

Türkiye bir deprem ülkesidir.

Elbette Japonya’daki gibi yüksek şiddette değil. Ama onlar, almış oldukları akılcı tedbirler sayesinde fazla hasara uğramıyor. Uğrarlarsa da çabuk toparlanabiliyorlar.

Yalnız bizdeki küçük bir sarsıntı hem yıkıyor,

hem panikletiyor, hem de korkutuyor. Ve bunu her seferinde yaşıyoruz.

İşin en vahim tarafı da şu:

Daha önce yıkıcı depremlere maruz kalmış bölge ve şehirlerimizde yapılan yeni binalar yine çatlıyor ve yıkılıyor. Özellikle de kamu binaları bunların başını çekmektedir. Bunu normal bir aklın kabul etmesi mümkün değildir. İşin içinde büyük bir ahlâksızlığın da olduğunu bilmek gerek.

Bunların sorumlusu kim?

Başta kademeli olarak bütün yetkililer. Vatandaş da masum sayılmaz… O da kafasını kullanarak hakkını aramıyor… Yalancıdan, hileciden, hırsızdan ve arsızdan hesap sormuyor… Tek bildiği şey, “devlet yapsın” demek oluyor.

Diğer taraftan, en ufak bir sorgulamada hiç kimse suçu üzerine almıyor… Bundan dolayı da sallanmaya ve yıkılmaya devam ediyoruz. Üstelik işin sonunda sakatlık ve ölüm olduğunu bile bile… Buna aklını peynir ekmekle yemek denir.

Sorulacak sorular şunlar…

-Bu binalar niçin yıkılıyor?

-Niçin hiç ders alınmıyor?

-Sorumlular neden cezalandırılmıyor?

Belli ki sağlam yapılmamış! Birileri malzemeden ve işçilikten çalmış, birileri de buna göz yummuş. İşçisinden mühendisine, müteahhidine ve idarecilerine kadar herkes hesap vermek durumundadır.

Bize öyle geliyor ki bu aynı zamanda bir eğitim meselesi…

Okullarımızda ve sosyal hayatta “sorumluluk” konusu, bir hayat memat meselesi olarak öğretilmeli.

Eğer geleceğe güvenle bakmak istiyorsak, her meselede geçmişten ders alarak tedbire önem vermek durumundayız.

Yoksa, yerimizde saymaya devam ederiz!