DELİSİYİM-Osman Yılmaz Yazdı (Arşivden)

Adında bir nezaket bir zariflik vardır senin. Kumru kuşundan mı, yoksa kumrulu olmandan mı bilinmez adın? Elbet vardır bir hikmeti, Elekçi Deresi’nin kenarında kurulmanın. Sende nice alimler, nice veliler yetişmiş. Bağrında çıkardığın yiğitler Anadolu’nun dört köşesinde. Fabrikatörlerin var gurbetlerde...
Bakma nüfusunun azaldığına bugünlerde. Ben inanıyorum yakında dönecekler hepsi sana. Dönecekler o sımsıcacık kucağına. Çünkü özleminle yananları gördüm her yerde. Gördüm, Ah memleketim! Diyenleri. İnsanların samimiyetini, saflığını, misafirperverliğini, cana yakınlığını anlatanları...
Ben de uzak kaldım senden. Hem de tam on yıl. On yıl hasretini çektim Leyla ile Mecnun gibi, Ferhat ile Şirin olduk seninle. Hasret giderdik tatillerde, yaşadık düğünleri, bayramları birlikte. Ama dönüş var ya, o dönüş... Burkardı yüreğimi hep... Buğulanırdı gözlerim sürekli... Çünkü her şeyim sendin
benim. Çocukluğumu sende bırakırdım. Anamı, babamı, kardeş ve dostlarımı... Oysa sen çok uzaktın bana. Hayaller kurardım hep senin adına. Biraz doğuda, biraz batıda. Sonunda dünyanın merkezi deyip döndüm sana. Döndüm o sıcak kucağına...
Çıkmazdın aklımdan geceler boyu... Çıkmıyorun aklımızdan geceler boyu... Aşıkların öyle diyor Ah! Kumru... Dönecekler onun için dönecekler senin sinene. Ana şefkatini bulacaklar sende. Özlemleri dinecek seninle. Yüceltmek için uğraşacaklar adını . Elbet duyulacak sesin cihanda...
Sen günümüzde bir bahçesin, cennetten bir bahçe. Çünkü huzur veriyorsun bize. Huzur veriyor yaylaların, derelerin. Kuşların bir koru tutmuş şarkısını söylüyor mutluluğun. Kayabaşı’dan eksik olmaz karın, püfür püfür eser rüzgarın...
Düzoba’da koşar doyasıya atların. Güreş tutan pehlivanlarınla şenlenir çayırların. Başpehlivanı çıkmış sende Kırkpınar’ın. Su böreği yapar elleriyle anaların, keşkek yenir döğünlerinde senin. Pösküden’de şelale, Camilerinde minare, derelerin, köprülerin sembolün senin. Kırkkızlar al kana boyanmış senin için. Davul çalamaz Fizme sana hürmeten. Erçek’teki çileğin, soğuk suyun, esen yelin serhoş eder görenleri. Saymakla bitmez güzelliklerin...
Bir de delilerin...Velilerin olduğu gibi delilerin de çoktur senin... Haa! Ben de deliyim. Senin delin... (*)

(*) – Osman Yılmaz – Kumru Kardelen Gazetesi – 22 Mart 1999 - Sayı : 2